استفاده از دی اکسید کربن در پزشکی قدمتی طولانی دارد. در زمان‌های قدیم، حمام‌ها با بخارات آتشفشانی و گوگرد (مثلاً در اروپا در غارهای نزدیک ناپل) انجام می‌شد. بعدها دی اکسید کربن در ترکیب با سولفید هیدروژن استفاده شد. استفاده درمانی هدفمند از دی اکسید کربن تصفیه شده در سال 1720 در اسپا آغاز شد و با گذشت زمان، اسپاهای بیشتر و بیشتری شروع به استفاده از خدمات درمانی کردند.
کربوکسی تراپی ( تزریق دی اکسید کربن ) از سال 1932 در مرکز اسپا رویات فرانسه در آب درمانی استفاده شده است. از آن زمان، استفاده از کربوکسی تراپی هر سال افزایش یافته است .
کربوکسی تراپی مخفف کاربرد کنترل شده دی اکسید کربن تصفیه شده در قسمت های مختلف بدن انسان با هدف بهبود گردش خون در بافت ها، بهبود خاصیت ارتجاعی پوست، کاهش رسوبات چربی موضعی و یا حتی بهبود اثر زیبایی پس از لیپوساکشن است .
کربوکسی تراپی چیست؟
کربوکسی تراپی برای درمان سلولیت، حلقه های تیره زیر چشم و ترک های پوستی استفاده می شود. افرادی که تحت این روش قرار می گیرند علاوه بر این، می تواند با افزایش جریان خون به پلک، به کاهش حلقه های زیر چشم کمک کند. برخی از پزشکان همچنین از این روش درمانی برای درمان اختلال نعوظ، آرتریت حاد، سندرم رینود و آلوپسی ناشی از گردش خون ضعیف استفاده کرده‌اند.
برای کاهش چربی و سلولیت، این روش اغلب به روش های تهاجمی تر و پرخطرتر مانند لیپوساکشن ترجیح داده می شود.
کربوکسی تراپی در موارد زیر قابل استفاده است:
صورت
پلک ها
گردن
معده
بازوها
پاها
باسن
کربوکسی تراپی چگونه انجام می شود؟
ویژگی های این روش بر اساس قسمتی از بدن که تحت درمان قرار می گیرد متفاوت است. اما مکانیک این روش بیشتر یکسان است.یک مخزن گاز دی اکسید کربن به یک تنظیم کننده جریان با لوله پلاستیکی متصل است. پزشک با دقت میزان جریان گاز از مخزن را تنظیم می کند. گاز از طریق تنظیم کننده جریان و به لوله های استریلی که دارای یک فیلتر در انتهای آن است، ساطع می شود.
فیلتر هر گونه ناخالصی را قبل از رسیدن به بدن می گیرد. سپس گاز از طریق یک سوزن بسیار کوچک در طرف مقابل فیلتر عبور می کند. پزشک گاز زیر پوست را از طریق سوزن تزریق می کند.
این روش تقریباً کاملاً بدون درد است. برخی از پزشکان قبل از وارد کردن سوزن، کرم بی حس کننده را روی محل تزریق می مالند. کربوکسی تراپی یک روش سرپایی است و معمولاً تنها 15 تا 30 دقیقه طول می کشد تا کامل شود.
گردش خون ضعیف تا حدی مسئول سلولیت، ترک های پوستی و سیاهی زیر چشم است. سلول های بدن دی اکسید کربن را به عنوان زباله آزاد می کنند. گلبول‌های قرمز اکسیژنی را که استنشاق می‌کنید می‌گیرند و به بافت‌ها می‌برند، سپس دی‌اکسید کربن را جذب می‌کنند. در نهایت، دی اکسید کربن توسط ریه ها بازدم می شود.
یک پزشک می تواند با تزریق دی اکسید کربن گردش خون را در یک منطقه خاص افزایش دهد و باعث هجوم گلبول های قرمز خون به آن ناحیه شود.
هنگامی که سلول های خونی به محل مورد نظر می رسند، گردش خون را افزایش می دهند. این کار برای ترمیم خاصیت ارتجاعی پوست و در مورد حلقه های زیر چشم، رنگدانه را به درخشندگی سالم تغییر می دهد.
عوارض کربوکسی تراپی چیست؟
کربوکسی تراپی یک روش نسبتاً ایمن است که تقریباً هیچ عارضه جانبی ندارد. افراد ممکن است در محل تزریق، به ویژه در بازوها و پاها، کبودی داشته باشند. این کبودی باید ظرف یک هفته برطرف شود.
دستگاه کربوکسی تراپی چگونه عمل می کند؟
در دستگاه کربوکسی تراپی نوعی مخزن وجود دارد که با استفاده از گاز دی اکسید کربن پر شده است. این گاز از طریق لوله های پلاستیکی به نوعی تنظیم کننده جریان متصل می شود. در واقع تنظیمات خروج مقادیر مورد نیاز از گاز این مخزن توسط پزشک مورد نظر انجام خواهد شود.
همچنین گاز مورد نظر به واسطه تنظیم کننده های جریان با ورود به لوله های استریل شده و بهداشتی که در انتهای آنها نوعی فیلتر نصب شده است به بدن وارد می شود.
فیلتر می تواند ناخالصی های گاز کربن دی اکسید را قبل از ورود به بدن از بین ببرد. در طی این جریان گاز می تواند از طریق سوزن بسیار باریکی که در سمت دیگر فیلتر وجود دارد، جریان پیدا کرده و پزشک از این طریق می تواند گاز مورد نظر را به بدن افراد وارد کند.